Maski pośmiertne
Tradycja wykonywania masek pośmiertnych sięga czasów starożytności. W nowożytnej Europie do XIX w. maski pośmiertne były przydatne rzeźbiarzom przy wykonywaniu pomników i popiersi wybitnych osób. Później pełniły rolę pamiątek po sławnych postaciach. Maski pośmiertne tworzył też Alfons Karny. Traktował to jako swój obowiązek upamiętnienia wybitnych osobistości. Jako rzeźbiarz w ten sposób składał im hołd.
Kolekcję masek ze zbiorów Muzeum Rzeźby Alfonsa Karnego można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią maski wykonane bezpośrednio przez Karnego. Były to wizerunki osób ze świata nauki i kultury, które Artysta znał osobiście i utrzymywał z nimi bliskie relacje. Do nich możemy zaliczyć między innymi maski pośmiertne poetów: Juliana Tuwima, Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, Władysława Broniewskiego, Leopolda Staffa, aktorów i reżyserów: Kazimierza Opalińskiego, Leona Schillera i Jerzego Szaniawskiego oraz profesorów: Tadeusza Breyera i Stanisława Noakowskiego.
Drugą grupę stanowią tzw. repetycje. Były to odlewy z masek pośmiertnych wykonanych wcześniej przez innych rzeźbiarzy. Są to na przykład wizerunki: Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego, Józefa Piłsudskiego, Maksima Gorkiego, Voltaire’a, czy królowej Marii Ludwiki.
Kolekcję uzupełniają autoportret Karnego wykonany w formie maski pośmiertnej z 1960 r., a także maska pośmiertna Artysty z 1989 r. autorstwa rzeźbiarza Wiktora Tołkina.