Urodził się 18 lipca 1925 roku w Białowieży, a zmarł 7 lutego 2011 roku w Białymstoku. Studiował rzeźbę i malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem takich wybitnych artystów jak Marian Wnuk, Franciszek Strynkiewicz oraz Eugeniusz Eibisch. W 1955 roku zadebiutował na Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Plastyki „Przeciw wojnie – przeciw faszyzmowi” w warszawskim Arsenale, która była przełomowym wydarzeniem w polskiej sztuce powojennej, zrywając z obowiązującą wówczas w sztuce estetyką socrealizmu.
Po studiach osiedlił się w Białymstoku, gdzie aktywnie działał jako nauczyciel i animator kultury. W latach 1965–1980 kierował Biurem Wystaw Artystycznych w Białymstoku, przekształcając je w ważne centrum sztuki współczesnej. Był pomysłodawcą i organizatorem Ogólnopolskich Plenerów Malarskich w Białowieży, które przyciągały artystów z całej Polski.
Wystawa, współorganizowana przez Galerię im. Sleńdzińskich i Muzeum Podlaskie w Białymstoku jest próbą przedstawienia szerokiego przekroju twórczości artysty. Prace prezentowane w Ratuszu pochodzą ze zbiorów Muzeum Podlaskiego w Białymstoku, a w Galerii im. Sleńdzińskich ze zbiorów rodziny Wołkowyckich, Galerii Arsenał i Zespołu Szkół Muzycznych im. I. Paderewskiego w Białymstoku. Zobaczymy abstrakcyjne płótna pochodzące z końca lat 60-tych i obrazy będące kontynuacją serii świetlistych obrazów. “Król” i “Królowa”, słynne prace nagrodzone na X salonie w Paryżu w 1969 r. zagoszczą w Galerii im. Sleńdzińskich.
Kolejną grupę płócien stanowią pejzaże miejskie. Artysta przy pomocy rozmytych, zgeometryzowanych form maluje budynki miasta i jego zakamarki, podwórza domów i puste ulice. Prace te mają głęboko nostalgiczną, wręcz smutną wymowę.
Najliczniej w zbiorach Muzeum Podlaskiego w Białymstoku występują pejzaże. Są one umownym przedstawieniem krajobrazu, niejako aluzją do niego. Kolorystyka jest ciemna, dominują zimne zielenie, fiolety, błękity i szarości otoczone czernią, której artysta używa do podkreślenia dramatyzmu dzieł. Niewątpliwie to właśnie te nietuzinkowe pejzaże są tym, co przyniosło Mikołajowi Wołkowyckiemu największe uznanie.
Twórczość Mikołaja Wołkowyckiego, zakorzeniona w podlaskim krajobrazie i pełna emocjonalnej głębi, stanowi nie tylko ważny rozdział w historii sztuki regionu, ale także świadectwo wrażliwości artysty na otaczający świat. Jego obrazy poruszają do dziś, przypominając, że od prawdziwej sztuki nie da się uciec.
Na rok 2025 przypada setna rocznica urodzin Artysty.
Kuratorki wystawy: Katarzyna Renata Hryszko, Anna Charabin
Współorganizator:
