Siedziba
W 1973 r., w oparciu o zbiory Działu Sztuki, ówczesnego Muzeum Okręgowego w Białymstoku, zorganizowano w Choroszczy ekspozycję wnętrz pałacowych, funkcjonującą do lat 90. XX wieku, kiedy to utworzono w tym miejscu Muzeum Wnętrz Pałacowych w Choroszczy. Pierwszym kierownikiem tego oddziału została Anna Dąbrowska.
Siedzibą muzeum została odbudowana letnia rezydencja Jana Klemensa Branickiego w Choroszczy – jednopiętrowy pałacyk, wzniesiony na planie prostokąta. Choroskie założenie rozwijane było wieloetapowo. Przed 1729 rokiem wybudowano pałac na sztucznej wyspie oraz została wytyczona główna oś założenia, natomiast w 3. ćwierci XVIII w. rozbudowano założenie w zespół rezydencjonalny z pawilonami i oficynami. Kompozycja założenia nawiązywała do wcześniejszych realizacji Andre Le Notre’a, architekta Ludwika XIV.
(Widok pałacu w Choroszczy – malowidło ścienne Roberta Stpiczyńskiego w Pałacyku Gościnnym w Białymstoku, fragm., 2003 r.)
Moesowie
W roku 1840 pałac wraz z zabudowaniami został wydzierżawiony przez Christiana Augusta Moesa (1810–1872) na potrzeby fabryki włókienniczej. Kres świetności rezydencji położył wybuch I wojny światowej. W 1915 roku w wyniku działań wojennych zniszczony został pałac, pawilony, oficyny i częściowo budynki fabryczne.
Zbiory
Muzeum stara się też pozyskiwać dokumenty i materiały związane z właścicielami pałacu i sąsiadującej z nim fabryki włókienniczej, czego przykładem jest księga autorstwa Carla vom Berga z 1911 roku – Geschichte der Familie Moes – historia rodziny fabrykanckiej, rezydującej w Choroszczy od 1840 do 1915 roku.
Wystawy
Muzeum Wnętrz Pałacowych w Choroszczy organizuje wystawy czasowe poświęcone dawnej sztuce, kulturze i obyczajowości oraz upowszechnia swoje zbiory, publikując katalogi wystaw oraz prowadząc działalność edukacyjną.
