Rzeźby z brązu
Prezentowana kolekcja jest najbardziej okazałym elementem wystawy stałej Muzeum Rzeźby Alfonsa Karnego. W jej skład wchodzą przede wszystkim portrety osób zasłużonych dla kultury i nauki, które rzeźbiarz szczególnie cenił. Są to głównie popiersia artystów (m.in. F. Chopina, A. Gierymskiego, L. Solskiego, czy M. Kotarbińskiego), polityków (S. Starzyńskiego, K. Pułaskiego), a także naukowców (prof. J. Czochralskiego, prof. J. Łukasiewicza). Dodatkowo kolekcję wzbogacają portrety osób, które Karny znał osobiście – są to wizerunki powstańców warszawskich „Łączniczki Joli” oraz „Dzidka”.
Część kolekcji tworzą również autoportrety artysty. Najwcześniejszy zakupiony do zbiorów datowany jest na lata 30. XX w. (MAK/S/71). Cechuje go geometryzacja formy, dość często wykorzystywana przez rzeźbiarzy wywodzących się z pracowni prowadzonej przez prof. Tadeusza Breyera w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie.
Na szczególną uwagę zasługuje również zakupiona w 1963 r., jedyna w zbiorach, pełnofigurowa rzeźba A. Karnego pt. „Skakanka”. Obiekt ten powstał w 1930 r., a w 1931 został wyróżniony na wystawie „Sport w sztuce”. Pierwotnie rzeźba była Wielką Nagrodą dla Najlepszego Sportowca Roku. Stanowiła również element wystroju palarni transatlantyku MS „Piłsudski”.