Przedmiotem opracowania jest zespół pałacowo-parkowy w Choroszczy, obiekt o charakterze zupełnie wyjątkowym zarówno w sensie formy architektonicznej jak i rozwiązania przestrzennego, wpisany w historię Polski i regionu. Powstał w XVIII w. jako letnia rezydencja hetmana Jana Klemensa Branickiego, dostępna jedynie dla właścicieli, ich gości i dworzan. W kolejnym stuleciu za sprawą kolejnych właścicieli przekształcony został w zespół fabryczno-rezydencjonalny. W okresie międzywojennym dawny park pełnił funkcję ogólnodostępnych terenów zielonych związanych z nowopowstałym szpitalem psychiatrycznym. Po przeprowadzeniu prac restauratorskich w 1973 r. w odbudowanym pałacu swoje miejsce znalazła placówka kulturalna: Muzeum Wnętrz Pałacowych.
Cały zespół pałacowo-parkowy w Choroszczy przez wiele lat nie odgrywał należnej mu roli, obiektu unikalnego w regionie i jednego z nielicznych tak dobrze zachowanych w skali kraju, z dwóch podstawowych powodów: bezpośredniego otoczenia pałacu i parku przez szpital i przyszpitalne gospodarstwo rolnicze oraz nieuregulowanych od wielu lat stosunków własnościowych. W 2005 r. Muzeum Podlaskie w Białymstoku otrzymało w wieczyste użytkowanie liczącą ponad 58 hektarów nieruchomość leżącą całkowicie w granicach ochrony konserwatorskiej. Znajduje się na niej pałac wraz z parkiem i otaczającymi go polami i łąkami przylegającymi do historycznej alei ze wzgórzem widokowym, dziedziniec i tereny dawnych ogrodów położonych po obu jego stronach.
Głównym celem niniejszej pracy jest przygotowanie, w oparciu o przeprowadzoną kwerendę, wyniki badań i analizy, zaleceń do koncepcji rewaloryzacji przywracającej charakter i świetność zespołu. Opracowaniem objęto obszar historycznego założenia pałacowo-parkowego będący własnością Muzeum Podlaskiego w Białymstoku.
