Fotografia kolorowa, panoramiczna. Fragment sfotografowanej w ciemności makiety barkowego Białegostoku ukazujący, wyłaniające się z mroku, podświetlone obiekty w obrębie założenia parkowo-ogrodowego rezydencji Branickich: w centrum fasada ogrodowa pałacu oraz partery w ogrodzie górnym, po lewej Pawilon Pod Orłem, po prawej zabudowania arsenału, oranżerii i palmiarni. Z czerni otoczenia odcina się seledynowy dach pałacu, oraz ceglaste dachy budynków sąsiadujących, ogrody w kolarze głębokiej, soczystej zieleni.

Białystok – makieta barokowego miasta

Makieta barokowego miasta z widowiskiem multimedialnym „Wersal Północy” wśród dźwięków i świateł przedstawia Białystok w drugiej połowie XVIII wieku. Jej autorem jest Andrzej Onchimowicz. Wystawa przedstawia miasto w okresie największego rozkwitu, kiedy słynęło jako jedna z najpiękniejszych siedzib magnackich w Polsce i wzbudzało powszechny podziw nie tylko wśród rodaków, ale i cudzoziemców.
W 2018 roku ekspozycję uzupełniła projekcja multimedialna (mapping), utrzymana w stylistyce osiemnastowiecznej opowieść o „Wersalu Północy”. Wzbogacona teatrem świateł i symfonią dźwięków tchnęła nowe życie w labirynt miniaturowych uliczek, budynków i ogrodów.

Fotografia kolorowa. Fragment makiety barkowego Białegostoku ukazujący Rynek miejski z ratuszem, wagą, oraz zabudową otaczająca plac, wykonane od strony południowo-zachodniej, obejmujące wyloty obecnych ulic Suraskiej (w dole kadru), Lipowej (po lewej stronie kadru) oraz Henryka Sienkiewicza (po prawej stronie kadru, u góry). Nawierzchnia rynku i ulic w kolorze piaskowym, ściany ratusza i domów w jasnych kolorach z dominującą bielą. Dachy ratusza i domów okalających rynek ceglastoczerwone, dachy zabudowań w głębi podwórek w kolorze brązowym, lub ciemnoszarym oddającym poszycie wykonane z gontu lub dranic.
Fotografia kolorowa. Spowita w ciemności makieta barokowego Białegostoku z podświetloną współczesną siatką ulic, których część pokrywa się z osiemnastowiecznym rozplanowaniem urbanistycznym, czego przykładem jest widoczny w centrum kadru Rynek, odchodząca od niego na lewo ulica Suraska, czy widoczna w dolnej części zdjęcia ulica Warszawska. Istniejącą w osiemnastym wieku zabudowę i stawy przecinają podświetlenia nieistniejących wówczas cięgów komunikacyjnych: Alei Piłsudskiego (widocznej w górnej części kadru, po prawej), Placu Jana Pawła II (przecinającego stawy poniżej rynku miejskiego), ulicy Elektrycznej (przecinającej Wielki Staw po lewej stronie kadru).
Fotografia kolorowa. Rozświetlona makieta barokowego Białegostoku z bryłą pałacu Branickich w centrum. Widok na fasadę ogrodową i otoczone z dołu i z lewej strony stawami partery ogrodu górnego. Po prawej od parterów alejki otoczone wysokimi boskietami. Powyżej, na prawo od pałacu, widoczne zabudowania gospodarczego zaplecza rezydencji, dalej Wielki Staw, a na jego przeciwległym brzegu ulice i zabudowania miejskie. Na lewo od pałacu widoczne mniejsze stawy oraz zabudowania przy dzisiejszej ulicy Kilińskiego.
Fotografia kolorowa, panoramiczna, wykonana z drzwi wejściowych. Wnętrze dużego pomieszczenia na planie prostokąta, w amfiladzie. Ściany w kolorze jasnej, soczystej zieleni, z pasmem fresków o motywie florystycznym przy suficie. Po lewej masywna otomana z bordowym obiciem i rozbudowaną nadstawą. W narożniku wysoki piec kaflowy w kolorze zgniłej zieleni. W centrum, przykryty białym obrusem, zastawiony do posiłku stół otoczony dziesięcioma krzesłami. Za stołem wysokie drzwi prowadzące do kolejnego pomieszczenia o ścianach w kolorze błękitnym. Po prawej duże okna przesłonięte firankami z pomarańczowymi lambrekinami. Przed oknem kwietnik z pokaźna monsterą i dwoma asparagusami. W narożniku zegar szafowy, wahadłowy, na lewo od niego, pod ścianą komoda w stylu secesyjnym z lustrem.

W białostockiej kamienicy

Otwarcie nowej wystawy stałej miało miejsce 17 lutego 2010 roku. Ekspozycja przedstawia wnętrza białostockiej kamienicy mieszczańskiej na początku XX wieku. Trzy pokoje na parterze, położone od frontu i rozmieszczone w amfiladzie, stanowiły reprezentacyjną część pałacyku. Dlatego urządzone w nich zostały salony i jadalnia. Pomieszczeniom w głębi kamienicy nadano charakter prywatny.
Prezentowane na wystawie meble, przedmioty użytkowe, fotografie i obrazy składają się na kolekcję tworzoną w Muzeum Podlaskim w Białymstoku od 1949 roku. Przedmioty te, w zdecydowanej większości, znajdowały się niegdyś w białostockich domach i mieszkaniach. Na wystawie zobaczyć można dekoracje malarskie wnętrz i fasady, odtworzone w czasie prac renowacyjno-konserwatorskich.

Odzyskana historia. Hotel Ritz

Prezentacja słynnego białostockiego Hotelu „Ritz”, który otwarto tuż przed wybuchem Wielkiej Wojny, w 1913 roku. Strawiony przez płomienie w czasie drugiej wojny światowej ostatecznie zniknął z panoramy Białegostoku wkrótce po zakończeniu działań zbrojnych. Budowla przez trzy dekady pełniła rolę jednej z wizytówek miasta. Słynęła ze świetnie wyposażonych apartamentów, wykwintnej kuchni, niezrównanej orkiestry jazzowej oraz niezapomnianych balów. Białostoczanie zwykli mówić „był Ritz, nie ma nic”. W pamięci ludzkiej pozostały jednak wspomnienia, a w zakamarkach strychów nieliczne relikty świetnej przeszłości, których gromadzenie uwieńczone zostało w roku 2013 projektem makiety hotelu, prezentowanej w ramach wystawy stałej.