Wielka Synagoga
Wygląd Sali Wielkiej i jej wyposażenia z okresu międzywojennego z zachowaniem wszystkich historycznych fragmentów, został opracowany na podstawie zachowanych źródeł ikonograficznych oraz dokumentacji wykonanej przez historyka i badacza kultury żydowskiej Szymona Zajczyka w latach 20. i 30. XX wieku, przechowywanej obecnie w Instytucie Sztuki PAN w Warszawie, jak również w oparciu o archiwalne fotografie wnętrza tykocińskiej Synagogi, sprzed II wojny światowej, znajdujące się w Muzeum Diaspory w Tel Awiwie.
Na ścianach Sali Wielkiej możemy oglądać odsłoniętą najstarszą warstwę malarską, dekoracje ścian i części bimy stanowią teksty modlitw w języku hebrajskim i aramejskim, w bogato zdobionych bordiurach. Powstawały one w różnych okresach z fundacji pobożnych członków tykocińskiego kahału. Najstarsza inskrypcja z fragmentem Psalmu Dawida pochodzi z 1662 roku.
Obecnie w tykocińskiej Synagodze możemy podziwiać zrekonstruowany aron ha-kodesz (drewnianą „świętą szafę”) z rzeźbionymi drzwiami i zdobiącymi ją parochetem (zasłoną) i lambrekinem oraz ruchome elementy wyposażenia wnętrza w postaci: ław, pulpitów i stelaży przyściennych. Taki wygląd Sali Wielkiej podnosi walory historyczne obiektu, wprowadzając widza w sakralną przestrzeń dawnej synagogi.
Tykocin w nurcie historii
Wystawa stała w Domu Talmudycznym ma układ chronologiczno-problemowy i obejmuje całe dzieje Tykocina od późnego średniowiecza aż po drugą połowę XX wieku. Wstępem do głównej wystawy jest instalacja przypominająca o pierwotnym przeznaczeniu budynku, a zatem żydowskiej szkoły religijnej.
Główną powierzchnię wystawy zajmuje salon staropolski z makietą miasta, dawnymi meblami, malarstwem oraz rzeźbami przedstawiającymi Jana Klemensa Branickiego i Izabelę z Poniatowskich Branicką. W kolejnych salach wystawienniczych eksponowana jest postać Zygmunta Glogera, wybitnego historyka i kolekcjonera pochodzącego z Jeżewa. Dalej ekspozycja prowadzi nas do okresu wczesnej niepodległości. Ten wątek ukazany jest poprzez biografię niezwykle utalentowanego malarza tykocińskiego – Zygmunta Bujnowskiego (1895–1927), ochotnika w wojnie polsko-bolszewickiej. Zakończeniem wystawy jest instalacja pokazująca życie w Tykocinie w okresie międzywojennym, represje i straty II wojny światowej, jak również burzliwy okres powojenny.
